ΙΒΙΣΚΟΣ!

 Η καταγωγή του είναι από την Ανατολική Ασία. Τα φύλλα του έχουν νευρώσεις, εναλλάσσονται και έχουν μίσχους. Τα άνθη του έχουν 5 μεγάλα πέταλα είναι σε σχήμα κώνου και έχουν χρωματισμούς κόκκινους, λευκούς, ροζ και κίτρινους. Τα περισσότερα είδη είναι θάμνοι και καλλωπιστικά φυτά. Ένα είδος ιβίσκου είναι και η μπάμια.Κοινό καλλωπιστικό φυτό είναι και ιβίσκος ρόζα ή κινέζικη τριανταφυλλιά που φτάνει σε ύψος τα 4 μέτρα και καλλιεργείται για τα μεγάλα , όμορφα κωνικά του άνθη σε ποικιλία χρωμάτων. Το φυτό έχει υποστεί πολλές διασταυρώσεις και σήμερα υπάρχουν περίπου 800 είδη καλλιεργούμενων ποικιλιών.Ο ιβίσκος ο τρισχιδής είναι μονοετές φυτό με πολλές διακλαδώσεις των βλαστών του που φέρουν πολλές τρίχες.. Τα άνθη του έχουν χρώμα κόκκινο, λευκό ή κίτρινο και ανοίγουν όταν είναι στον ήλιο ενώ κλείνουν όταν είναι στη σκιά.

ΒΙΟΛΕΤΑ!

Η ετυμολογία της λέξης «βιολέτα» προέρχεται από το υποκοριστικό του ιταλικού viola που είναι και η ομώνυμη επιστημονική ονομασία του γένους στα λατινικά, ενώ η ετυμολογία της λέξης «μενεξές» προέρχεται από το τουρκικό menekşe, το οποίο είναι περσικής προέλευσης. Η λέξη «ίο» προέρχεται από τη λέξη της αρχαίας ελληνικής ἴον.

ΤΟΥΛΙΠΑ...LALE ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ!

Αγγειόσπερμο, μονοκοτυλήδονο φυτό η τουλίπα ανήκει στην τάξη Λειριώδη (Liliales) και στην οικογένεια Λειριοειδή (Liliaceae).

LALE

Υπάρχουν 100 περίπου είδη τουλίπας που είναι όλα πολυετή ποώδη φυτά των περιοχών της Ευρώπης και της δυτικής και κεντρικής Ασίας.
Η τουλίπα καλλιεργείται συστηματικά κυρίως στη βόρεια και δυτική Ευρώπη όπου έφτασε στις αρχές του 16ου αιώνα και αναπτύχθηκαν πάμπολλες ποικιλίες. Η εισαγωγή ορισμένων μορφών τουλίπας στην Ολλανδία κατά το 17ο αιώνα, οδήγησε σε πραγματική μανία και επανάσταση, καθώς πληρώνονταν μεγάλα χρηματικά ποσά από καλλιεργητές-συλλέκτες για κάποιο βολβό στην αναζήτηση σπανίων χρωμάτων και σχημάτων.
Οι τουλίπες είναι βολβόριζα φυτά και ο βολβός τους είναι ωοειδής και καλύπτεται από διάφορους μεμβρανοειδείς χιτώνες καστανού χρώματος. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με τους βολβούς αυτούς, οι οποίοι δημιουργούν υπόγεια ριζώματα και, με τη σειρά τους, τα ριζώματα αυτά νέους βολβούς, και έτσι μπορούν να δημιουργηθούν ολόκληρες αποικίες.
Τα φύλλα της τουλίπας είναι μακριά και σαρκώδη, αυλακωτά με σχήμα λογχοειδές ή ωοειδές. Από το κέντρο των φύλλων βγαίνει ένας μακρύς βλαστός που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά και φέρει στην κορυφή του ένα μόνο μεγάλο άνθος, σχήματος κυπέλλου, μονόχρωμο σε ποικίλους χρωματισμούς.
Τα κύρια χρώματα των ανθέων της τουλίπας είναι το κίτρινο και το κόκκινο, αλλά βρίσκουμε και λευκά, πορφυρά και ροζ άνθη.
Ο καρπός της τουλίπας είναι κάψα τριγωνικού σχήματος που φέρει πολλά μικρά σπόρια.
Οι τουλίπες φύονται σε βραχώδεις περιοχές, ορεινές και ημιορεινές, εκεί όπου αναπτύσσονται και άλλα ποώδη φυτά. Ορισμένα είδη τουλίπας έχουν σχέση με καλλιεργούμενες περιοχές, ιδιαίτερα αυτές όπου φύονται και σιτηρά.
Μεγάλες οργανωμένες καλλιέργειες του φυτού βρίσκονται στην Ολλανδία, που καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις γι' αυτό η Ολλανδία ονομάζεται και ‘’χώρα της τουλίπας’’.

Ελληνικοί μύθοι για την τουλίπα:Σε πολλούς Ελληνικούς μύθους αναφέρεται η λέξη τουλίπα . Μύθοι που σχετίζονται με την ιστορία της γέννησής της . Ένας από αυτούς τους μύθους : Στην Ανατολή κάποτε ήταν ένας πρίγκιπας Πέρσης που τον έλεγαν Φαράχ . Ήταν πολύ ερωτευμένος με τη Σχιρίν. Μια μέρα η αγαπημένη του σκοτώθηκε , ο Φαράχ τότε έπεσε με το άλογό του σε έναν γκρεμό θέλοντας να αυτοκτονήσει. Το αίμα του απλώθηκε στο έδαφος και κάθε σταγόνα του έγινε τουλίπα. Από εκείνη την στιγμή η τουλίπα έγινε το έμβλημα της απόλυτης αγάπης.

ΚΑΜΕΛΙΑ...ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ!

Το φυτό της καμέλιας είναι ένα αειθαλές δέντρο το οποίο κατάγεται από τη Κίνα και την Ιαπωνία. Πήρε το όνομά του από τον Τζορτζ Κάμελ, έναν Ιησουίτη ιεραπόστολο, ο οποίος ταξίδεψε στην Ασία και μελέτησε την χλωρίδα των Φιλιππίνων. Είναι γνωστό και με το όνομα «ρόδο της Ιαπωνίας». Περιλαμβάνει 100 με 250 είδη, μεταξύ των οποίων πιο γνωστά είναι η καμέλια η ιαπωνική και η καμέλια η σινική, το φυτό από το οποίο προέρχεται το τσάι.Η καμέλια παράγει μεγάλα και εντυπωσιακά άνθη σε σχήμα τριαντάφυλλου και τα χρώματά της ποικίλουν από λευκό έως λαμπερό κόκκινο. Τα άνθη έχουν την ιδιότητα να διατηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα πάνω στο φυτό. Αξιοπρόσεκτα είναι και τα φύλλα του φυτού, τα οποία έχουν λαμπερό, σκουροπράσινο χρώμα και μπορούν να διατηρηθούν για όλο το χρόνο.          

Χώμα:Οι καμέλιες χρειάζονται έδαφος με υγρασία, εμπλουτισμένο με οργανικά υλικά και υψηλά επίπεδα αζώτου. Το ph του χώματος πρέπει να είναι γύρω στα 6,0. Επίσης, το χώμα πρέπει να είναι αφράτο και να μην παρουσιάζει υψηλές ποσότητες ασβεστίου ειδάλλως θα δημιουργηθούν καφέ κηλίδες στο φύλλωμα του φυτού. Επιπλέον, χρειάζεται να είναι ελαφρώς πατημένο καθώς οι καμέλιες έχουν πυκνές, ινώδεις και ρηχές ρίζες. Το καταλληλότερο μείγμα χώματος μπορεί να αποτελείται από γόνιμο χώμα κήπου, τύρφη και άμμο. Η προσθήκη της κοπριάς θα ήταν ωφέλιμη, επίσης.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ!

Αλεξανδρινό,είναι φυτό, από το οποίο φτιάχνεται το στεφάνι με φύλλα κόκκινα και πράσινα και με λίγα κίτρινα ή άλλα και που αποτελεί βασικό μέρος του στολισμού κατά τις εορτές των Χριστουγέννων με διάφορες χρήσεις, είτε να κρέμεται έξω από την εξώπορτα ή πάνω από το τζάκι, είτε να φέρεται οριζόντια με κεριά και να στολίζει το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σχεδόν σε όλη την Ευρώπη σήμερα η επίδειξή του θεωρείται ως έναρξη των εορτών αυτών.

Ιστορία εθίμου:Το έθιμο αυτό προέρχεται από τις ΗΠΑ όταν, πριν 200 περίπου χρόνια ο πρώτος πρέσβης της Αμερικής στο Μεξικό Joel Poinsett έφερε το φυτό αυτό μαζί του από τη νότια Αμερική κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Έτσι σιγά σιγά το Αλεξανδρινό θεωρήθηκε ως το «κλασσικό» φυτό των Χριστουγέννων.

Σημειώσεις:Σε πολλά μέρη της Ελλάδας συνηθίζεται η κατασκευή στεφάνων από πολύ παλιά σε ανάμνηση αρχαίων εορτών.                                                                                                    

 Η κατασκευή σαν αστέρι τοποθετείται κυρίως στη κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δένδρου. Επίσης ως Αστέρι της Βηθλεέμ συνήθως φέρεται στον ψηλότερο ιστό των πλοίων αλλά τελευταία και σε κτίρια, είτε αυτοφωτιζόμενο είτε όχι.

 Οι Γάλλοι τα Αλεξανδριανά τα ονομάζουν «Etoiles de Noel».